Wstęp
W niedawno opublikowanym badaniu naukowym przedstawiono nowe dane dotyczące stosowania enoksaparyny w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE) u pacjentów z otyłością olbrzymią. Badanie to podkreśla znaczenie odpowiedniego dawkowania tej substancji czynnej w tej grupie pacjentów, co jest szczególnie istotne z uwagi na zmiany farmakokinetyczne zachodzące w organizmach osób otyłych.
Metodyka badania
Badanie miało charakter retrospektywny i obejmowało analizę kartotek pacjentów z otyłością olbrzymią (BMI ≥ 40 kg/m2), którzy byli hospitalizowani i otrzymywali enoksaparynę w trzech różnych schematach dawkowania: 40 mg dwa razy dziennie (BID), 60 mg BID oraz 0,5 mg/kg BID. Celem było ocenienie osiągnięcia docelowych poziomów anty-Xa, które zdefiniowano jako poziomy 0,2–0,5 IU/mL.
Wyniki
Charakterystyka kohorty
Do badania włączono 120 pacjentów, z czego 55 otrzymywało enoksaparynę w dawce 40 mg BID, 44 w dawce 60 mg BID, a 21 w dawce 0,5 mg/kg BID. Średnia masa ciała pacjentów wynosiła 166,7 kg, a średnie BMI 56,8 kg/m2. Istotne różnice w masie ciała i BMI zaobserwowano pomiędzy grupami dawkowania.
Analiza jednowariantowa
Osiągnięcie docelowych poziomów anty-Xa było znacznie wyższe w grupach 60 mg BID i 0,5 mg/kg BID w porównaniu do grupy 40 mg BID. W szczególności, w grupie 0,5 mg/kg BID osiągnięto poziomy docelowe u 90,5% pacjentów.
Analiza wielowariantowa
Po uwzględnieniu czynników zakłócających, takich jak wiek, masa ciała, infekcje i niewydolność serca, potwierdzono wyniki analizy jednowariantowej. Dawkowanie wagowe wykazało przewagę nad schematem 40 mg BID.
Wyniki wtórne
Rzadko obserwowano zdarzenia VTE w badanej kohorcie. Nie odnotowano istotnych różnic w częstości występowania poważnych krwawień pomiędzy różnymi schematami dawkowania. Najwięcej przypadków subterapeutycznych poziomów anty-Xa wystąpiło w grupie 40 mg BID.
Dyskusja
Badanie wykazało, że dawkowanie wagowe enoksaparyny jest bardziej skuteczne w osiąganiu docelowych poziomów anty-Xa niż dawkowanie stałe. Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi badaniami, które również wskazywały na korzyści z indywidualizacji dawki u pacjentów z otyłością olbrzymią. Pomimo braku zwiększonego ryzyka krwawień, konieczne są dalsze badania w celu oceny wpływu tych schematów dawkowania na kliniczne wyniki zdrowotne.
Podsumowanie
Badanie dostarcza istotnych dowodów na korzyści z wysokodawkowego, wagowego schematu dawkowania enoksaparyny u pacjentów z otyłością olbrzymią. Pomimo ograniczeń badania, takich jak retrospektywny charakter i brak ustalonych docelowych poziomów anty-Xa, wyniki wskazują na potrzebę dalszych badań w celu optymalizacji strategii profilaktyki VTE w tej populacji pacjentów.
Bibliografia
Sabers Andrew, Langenhan Emilie, Avedissian Sean N. and Reynolds Brandon. Evaluation of Anti-Xa Target Attainment with Prophylactic Enoxaparin Dosing Regimens for Venous Thromboembolism Prophylaxis in Morbidly Obese Patients. Pharmacy 2024, 12(5), 3198-3225. DOI: https://doi.org/10.3390/pharmacy12050133.
